Γυρίστε τον γαλαξία με ωτοστόπ

To 'Γυρίστε τον γαλαξία με ωτοστόπ' ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία του συγγραφέα Douglas Adams.Μια "τριλογία πέντε βιβλίων" όπως έλεγε ο ίδιος.Ο συνδυασμός επιστημονικής φαντασίας και τρελού χιούμορ χάρισε σε αυτά τα βιβλία πολλούς φανατικούς οπαδούς σε όλο τον κόσμο.Μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο,χωρίς όμως φυσικά να μπορέσει να αποδόσει το παλαβό πνεύμα του Άνταμς σε καμία περίπτωση.

Στο πρώτο βιβλίο της σειράς οι πρωταγωνιστές του (ο Ζάφοντ,η όμορφη Τρίλιαν,ο Φορντ Έσκορτ,το καταθλιπτικό ρομπότ Μάρβιν και ο μοναδικός γήινος της παρέας Άρθουρ Νεντ) αρχίζουν ένα ταξίδι με προορισμό τον μυθικό πλανήτη Μαγραθέα .Για βοηθό τους έχουν τον οδηγό για «οτοστοπατζήδες» που τους παρέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες.

Το είχα διαβάσει μέσα σε λίγες μέρες και ευχόμουν πραγματικά να μην τελειώσει ποτέ.
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους όσους δηλώνουν 'φαν' του τρελού χιούμορ (κατηγορίας Μόντυ Πάιθον) και της σάτιρας χωρίς έλεος.Είναι μια καλή επιλογή για 'βιβλίο παραλίας',οπότε αν το πετύχετε μπροστά σας αφεθείτε άφοβα στον κόσμο του.

Κάποια μικρά αποσπάσματα από το πρώτο βιβλίο αλλά και από την συνέχειά του ('Το εστιατόριο στην άκρη του σύμπαντος') για να πάρετε μια ιδέα..

Το βιοτικό βαλς

Μου είχαν διηγηθεί την ιστοριούλα σ’ ένα χωριό του ανατολικού Πηλίου όταν ήμουν πιτσιρικάς. Παραείνει όμορφη για να είναι πραγματική, όμως αυτός ακριβώς είναι κι ο ορισμός της πραγματικότητας: κάτι που υστερεί σε ομορφιά σε σχέση με τις ιστοριούλες του ανατολικού Πηλίου.

Ένα καλοκαιρινό μεσημέρι, λοιπόν, κάποιος τύπος αποφάσισε να κατεβεί στην παραλία για μια βουτιά. Φυσούσε αέρας, η θάλασσα ήταν ανήσυχη, όμως τα κύματα δε φαίνονταν πια και τόσο απειλητικά, οπότε τελικά ο τύπος βούτηξε. Με δυο απλωτές είχε ήδη φτάσει στα άπατα – όλο το ανατολικό Πήλιο είναι ουσιαστικά ένας γκρεμός που πέφτει απότομα στη θάλασσα κι οι «παραλίες» του είναι σχεδόν ευφημισμός. Ο τύπος κολυμπούσε ανέμελος, χωρίς να ξέρει όμως ότι υπήρχαν κρυφά ρεύματα κάτω από την επιφάνεια του νερού, που τον τραβούσαν μακριά από την παραλία, αργά, σταθερά και ύπουλα... 

Σε κάποια στιγμή, ο τύπος κουράστηκε κι αποφάσισε να βγει έξω. Η απόσταση από την παραλία δε φαινόταν πολύ μεγάλη, λίγες απλωτές υπόθεση όλο κι όλο. Ο τύπος έκανε αυτές τις λίγες απλωτές και διαπίστωσε ότι είχε μείνει σχεδόν στάσιμος, τα κρυφά ρεύματα τον έσπρωχναν προς τα μέσα. Έκανε κι άλλες λίγες κι άλλες κι άλλες κι άλλες, όμως τελικά προόδευε λιγότερο κι από τη μνημονιακή Ελλάδα με τα μέτρα του ΓΑΠ. Ο τύπος άρχισε ν’ ανησυχεί. Τα έδωσε όλα και ξέσπασε σ’ ένα παθιασμένο κολύμπι προς την παραλία με όλες του τις δυνάμεις, μέχρι που εξαντλήθηκε εντελώς. Μάταιος κόπος. Κοίταξε την πενιχρή απόσταση που είχε διανύσει, σαν απογοητευμένος Παπακωνσταντίνου που προσπαθεί να καταλάβει γιατί τα έσοδα δεν αυξάνονται, σε πείσμα της θεωρίας. Κάπου εκεί, ο τύπος πανικοβλήθηκε. 

Δημοκρατία της οργουελιάδας

* Αν η συλλογιστική ΠΑ.ΣΟ.Κ. (για όλα φταίει ο Σύριζα,παντού υπάρχουν Συριζαίοι) συνδυαστεί με την συλλογιστική ΛΑ.Ο.Σ. (παντού υπάρχουν αντιεξουσιαστές) τότε το λογικό συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι οι μισοί Έλληνες είναι Σύριζα και οι άλλοι μισοί είναι αναρχικοί..και κάτι ψιλά από 'καταπιεσμένους'.
Αναλογικά,σε μια 5μελή οικογένεια θα υπάρχουν 2 συριζαίοι,2 αναρχικοί και ένα άμοιρο 5ο μέλος που θα είναι είτε ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ,είτε καρατζαφερικός (και θα νοιώθει καταπιεσμένος από τα υπόλοιπα μέλη).
Μια τυπική ελληνική οικογένεια δηλαδή.


* Τα Μ.Μ.Ε. σπεύδουν να μας πληροφορήσουν γεμάτα αγωνία ...
''οι μαζικές δυναμικές κινητοποιήσεις και το κίνημα των αγανακτισμένων δεν είναι ότι καλύτερο για την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό..είναι ένα πραγματικό πλήγμα για τον τουρισμό.''
Αντίθετα,ο χημικός πόλεμος από την πλευρά της αστυνομίας,τα σπασμένα πλευρά ανθρώπων που κατέβηκαν για πρώτη φορά σε διαδηλώσεις και οι επιθέσεις με χειροβομβίδες κρότου λάμψης σε δημοσιογράφους και εθελοντές γιατρούς δημιουργούν τις καλύτερες των εντυπώσεων στους τουρίστες.
Προκαλεί πραγματικά ρίγη ενθουσιασμού στον μέσο Ευρωπαίο να βλέπει την αστυνομία να επιτίθεται στο πρόχειρο ιατρείο που έχει στηθεί στην πλατεία Συντάγματος (ενέργεια που σπάνια παρατηρείται ακόμα και σε συνθήκες πολέμου).

Το αγαπημένο τους παιχνίδι

'' Είναι λάθος να νομίζουμε ότι περιφρουρείται η ελευθερία μας με το να καταδιώκονται άνθρωποι που δεν μας μοιάζουν.
Τότε θα έρθει μια δεδομένη στιγμή που και εμείς δεν θα μοιάζουμε με κάποιους και θα καταδιωχτούμε..και θα έχουμε το παρελθόν ότι ανεχθήκαμε τις καταδιώξεις των ατόμων που δεν μας μοιάζουν.
Άρα και εμείς σωστά θα καταδιωχτούμε.
Μην ξεχνάμε ότι αυτό είναι και η αρχή και η βάση του εθνικοσοσιαλισμού και του φασισμού.
Δεν κινδυνεύουμε από αυτούς που δεν μας μοιάζουν.
Κινδυνεύουμε από αυτούς που μας περιφρουρούνε...''

Τα παραπάνω λόγια που ανήκουν στον Μάνο Χατζηδάκη μοιάζουν αρκετά ως νόημα με αυτά που είχαν ειπωθεί από κάποιον Γερμανό μερικές δεκαετίες νωρίτερα..

'' Πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Μετά ήρθαν για τους Εβραίους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Μετά ήρθαν για τους καθολικούς, εγώ ήμουν προτεστάντης και γι' αυτό δεν μίλησα.
Μετά ήρθαν για μένα, αλλά τότε δεν είχε μείνει πια κανείς, να μιλήσει για κανέναν. "

3 ποιήματα του Μπρεχτ

Δεν είμαι άδικος, μα ούτε και τολμηρός.
Και να που, σήμερα. μου δείξανε τον κόσμο τους.

Μόνο το ματωμένο δάχτυλό τους είδα μπρός.
Και είπα ευθύς: "Μ' αρέσει ο νόμος τους".
Τον κόσμο αντίκρυσα μεσ' απ' τα ρόπαλά τους.

Στάθηκα κι είδα, ολημερίς, με προσοχή.
Είδα χασάπηδες που ήταν ξεφτέρια στη δουλειά τους.
Και σαν με ρώτησαν "Σε διασκεδάζει;", είπα:"Πολύ!"

Κι απο την ώρα εκείνη, λέω "Ναι" σε όλα.
Κάλλιο δειλός, παρά νεκρός να μείνω.
Για να μη με τυλίξουνε σε καμμιά κόλλα,
ό,τι κανένας δεν εγκρίνει, το εγκρίνω.
Φονιάδες είδα, κι είδα πλήθος θύματα.

Μου λείπει θάρρος, μα όχι και συμπόνια.
Και φώναξα, βλέποντας τόσα μνήματα:
"Καλά τους κάνουν- για του έθνους την ομόνοια!"
Να φτάνουν είδα δολοφόνων στρατιές
κι ήθελα να φωνάξω:"Σταματήστε!"

Μα ξέροντας πως κρυφοκοίταζε ο χαφιές,
μ' άκουσα να φωνάζω:"Ζήτω! Προχωρήστε!"
Δεν μου αρέσει η φτήνεια κι η κακομοιριά.

Γι' αυτό κι έχει στερέψει η έμπνευσή μου.
Αλλά στου βρώμικού σας κόσμου τη βρωμιά
ταιριάζει, βέβαια- το ξέρω- κι η έγκρισή μου.

(Μπαλάντα για την έγκριση του κόσμου)