3 ποιήματα του Μπρεχτ

Δεν είμαι άδικος, μα ούτε και τολμηρός.
Και να που, σήμερα. μου δείξανε τον κόσμο τους.

Μόνο το ματωμένο δάχτυλό τους είδα μπρός.
Και είπα ευθύς: "Μ' αρέσει ο νόμος τους".
Τον κόσμο αντίκρυσα μεσ' απ' τα ρόπαλά τους.

Στάθηκα κι είδα, ολημερίς, με προσοχή.
Είδα χασάπηδες που ήταν ξεφτέρια στη δουλειά τους.
Και σαν με ρώτησαν "Σε διασκεδάζει;", είπα:"Πολύ!"

Κι απο την ώρα εκείνη, λέω "Ναι" σε όλα.
Κάλλιο δειλός, παρά νεκρός να μείνω.
Για να μη με τυλίξουνε σε καμμιά κόλλα,
ό,τι κανένας δεν εγκρίνει, το εγκρίνω.
Φονιάδες είδα, κι είδα πλήθος θύματα.

Μου λείπει θάρρος, μα όχι και συμπόνια.
Και φώναξα, βλέποντας τόσα μνήματα:
"Καλά τους κάνουν- για του έθνους την ομόνοια!"
Να φτάνουν είδα δολοφόνων στρατιές
κι ήθελα να φωνάξω:"Σταματήστε!"

Μα ξέροντας πως κρυφοκοίταζε ο χαφιές,
μ' άκουσα να φωνάζω:"Ζήτω! Προχωρήστε!"
Δεν μου αρέσει η φτήνεια κι η κακομοιριά.

Γι' αυτό κι έχει στερέψει η έμπνευσή μου.
Αλλά στου βρώμικού σας κόσμου τη βρωμιά
ταιριάζει, βέβαια- το ξέρω- κι η έγκρισή μου.

(Μπαλάντα για την έγκριση του κόσμου)

Ρύζι έχει κει κάτω κοντά στο ποτάμι
Εκεί ψηλά στο βουνό χρειάζουνται ρύζι
Αν το ρύζι το κρύψουμε στις αποθήκες
θ’ ακριβύνει το ρύζι γι’ αυτούς εκεί πάνω
Οι μαούνες του ρυζιού θα ‘χουν λιγότερο ρύζι
και το ρύζι φτηνότερο θα ‘ναι για μένα

Τι είναι στ’ αλήθεια το ρύζι
Πού να ξέρω το ρύζι τι είναι
Ποιος να το ξέρει τάχα
Δεν ξέρω το ρύζι τι είναι
Ξέρω την τιμή του μονάχα

Φτάνει χειμώνας και χρειάζουνται ρούχα
Πρέπει μπαμπάκι λοιπόν ν’ αγοράσουμε
και το μπαμπάκι να μην το πουλήσουμε
Σαν θα ‘ρθει το κρύο, θ’ ακριβύνουν τα ρούχα
Τα κλωστήρια πληρώνουν πολύ ψηλά μεροκάματα
Κι έπειτα υπάρχει πάρα πολύ μπαμπάκι

Τι είναι στ’ αλήθεια το μπαμπάκι
Πού να ξέρω το μπαμπάκι τι είναι
Ποιος να το ξέρει τάχα
Δεν ξέρω το μπαμπάκι τι είναι
Ξέρω την τιμή του μονάχα

Κι ο άνθρωπος παρατρώει φαΐ
γι’ αυτό κι ο άνθρωπος όλο ακριβαίνει
Για να φτιάξεις φαΐ, χρειάζεσαι ανθρώπους
Οι μάγειροι κάνουν φτηνότερο το φαΐ
αλλά οι φαγάδες όλο και τ’ ακριβαίνουν
Κι έπειτα υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι

Τι είναι στ’ αλήθεια ο άνθρωπος
Πού να ξέρω ο άνθρωπος τι είναι
Ποιος να το ξέρει τάχα
Δεν ξέρω ο άνθρωπος τι είναι
Ξέρω την τιμή του μονάχα

(H μπαλάντα του έμπορα)

Μάθαινε και τ' απλούστερα! Γι' αυτούς 
που ο καιρός τους ήρθε 
ποτέ δεν είναι πολύ αργά! 
Μάθαινε το αβγ, δε σε φτάνει, μα συ 
να το μαθαίνεις! Μη σου κακοφανεί! 
Ξεκίνα! Πρέπει όλα να τα ξέρεις! 
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία. 
  
Μάθαινε, άνθρωπε στο άσυλο! 
Μάθαινε, άνθρωπε στη φυλακή! 
Μάθαινε, γυναίκα στην κουζίνα! 
Μάθαινε, εξηντάχρονε! 
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία. 
Ψάξε για σχολείο, άστεγε! 
Προμηθεύσου γνώση, παγωμένε! 
Πεινασμένε, άρπαξε το βιβλίο: είν' ένα όπλο. 
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία. 
  
Μην ντρέπεσαι να ρωτήσεις 
Μην αφεθείς να πείθεσαι 
μάθε να βλέπεις συ ο ίδιος! 
Ό,τι δεν ξέρεις ο ίδιος 
καθόλου δεν το ξέρεις. 
Έλεγξε το λογαριασμό 
εσύ θα τον πληρώσεις. 
Ψάξε με τα δάχτυλα κάθε σημάδι 
Ρώτα: πώς βρέθηκε αυτό εδώ. 
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία. 

(Εγκώμιο στη μάθηση)