Πως θα πείσεις όμως άλλους ανθρώπους να μοχθούν για τις δικές σου φιλοδοξίες η' τα δικά σου συμφέροντα και μάλιστα χωρίς να τους προσφέρεις τίποτα σαν αντάλλαγμα ?
Χρειάζεσαι κάτι που θα φαντάζει ενωτικό,αγνό,γενικό σε σημείο που να 'σηκώνει' ενίοτε και τον χαρακτηρισμό του 'αφηρημένου'.
Χρειάζεσαι το 'ένδυμα' που θα 'ντύσει' το προσωπικό σου όφελος με μια καθολική έννοια,που θα εξυψώνει στα μάτια των άλλων τους στόχους σου σε κάτι 'ιερό' και επιτακτικό.
Κάτι που θα συνδέει φαινομενικά εσένα μαζί τους αλλά και όλους αυτούς μεταξύ τους.
Διάβαζα ένα άρθρο του Μίμη Ανδρουλάκη όπου έγραφε για την ανάγκη ενός 'οικονομικού πατριωτισμού' και καλούσε ένα πλήθος από ετερόκλητες ομάδες (από βιομήχανους μέχρι και την εκκλησία) να ενεργήσουν προς το συμφέρον της χώρας.
Παράλληλα άκουσα και την ομιλία του πρωθυπουργού που και αυτή ήταν διανθισμένη από διάφορες πατριωτικές κορώνες.
Οι λέξεις 'πατρίδα' και 'πατριωτισμός' ακούγονται πάρα πολύ τελευταία από πολλούς.
Πολιτικούς,δημοσιογράφους,απλούς πολίτες και μεγαλοεπιχειρηματίες.
Ο Πιτσιρίκος στις 4 Ιουνίου είχε γράψει ..
'' Τι εννοεί, όμως, κάποιος που μιλάει σήμερα για «το καλό και τη σωτηρία της πατρίδας»; Για ποια πατρίδα μιλάνε; Δεν εννοούν όλοι το ίδιο. Για παράδειγμα, οι τηλεδημοσιογράφοι, όταν λένε πως πρέπει να σώσουμε την πατρίδα που κινδυνεύει, αναφέρονται στους εαυτούς τους. Εννοούν πως πρέπει να σωθούν οι ίδιοι και οι δουλειές τους. Για τον Πρετεντέρη, η πατρίδα είναι ο Πρετεντέρης.
Για τα κόμματα και τους πολιτικούς ισχύει κάτι ανάλογο. Σωτηρία της πατρίδας θεωρούν τη διατήρηση της θέσης τους στο πολιτικό σκηνικό και την ασφάλειά τους.
Αλλά και για πολλούς πολίτες, πατρίδα είναι η δική τους σωτηρία. Να διατηρήσουν δηλαδή την εργασία τους, τον μισθό τους και τα κεκτημένά τους.
Φυσικά, υπάρχουν και πολίτες που αγαπούν την πατρίδα τους –και πριν τη χρεοκοπία και τώρα-, χωρίς να πιστεύουν πως η πατρίδα είναι μόνο ο εαυτός τους. Θέλω να πιστεύω πως αυτοί είναι η πλειοψηφία. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος, όμως.
Είναι ολοφάνερο πως -όσο περνάει ο καιρός-, όλο και περισσότεροι Έλληνες θα χρησιμοποιούν τη λέξη «πατρίδα». Το κακό είναι πως θα εννοούν ως πατρίδα τους εαυτούς τους. Και, άρα, αυτή δεν είναι η ίδια πατρίδα – δεν είναι μια για όλους. Άλλη έννοια έχει η πατρίδα για τον Μπόμπολα, άλλη για τον τραπεζίτη, άλλη για τον δημόσιο υπάλληλο, άλλη για τον Παπανδρέου, άλλη για τον Σαμαρά, άλλη για εμένα, άλλη για εσάς.
Στη χρεοκοπημένη Ελλάδα, η κυρίαρχη μεγαλοαστική τάξη βλέπει τα συμφέροντά της να κινδυνεύουν και θα πουλήσει ακριβά το τομάρι της. Έχουν μεταφέρει, βέβαια, τα χρήματά τους στο εξωτερικό –και τα δικά τους και όσα έκλεψαν. Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τώρα –που η πατρίδα δεν έχει κεφάλαιο- μπορούν να πάρουν την πατρίδα τους (το συμφέρον τους δηλαδή) και να πάνε σε μια νέα πατρίδα.
Ο «πατριωτισμός» είναι το τελευταίο τους χαρτί. Και θα το παίξουν γερά. Βέβαια, τα ερωτήματα που τίθενται είναι πολλά. Γιατί δεν ήταν τόσο πατριώτες όταν έκλεβαν και έπαιρναν μίζες; Γιατί συγκάλυψαν όλα τα σκάνδαλα; Γιατί μετέφεραν άρον-άρον τα χρήματά τους στο εξωτερικό, αφού αγαπούν τόσο πολύ την Ελλάδα; Γιατί ανακάλυψαν την πατρίδα μετά τη χρεοκοπία; Γιατί δεν έχουν βγάλει κιχ για τους υπεύθυνους για τη χρεοκοπία; Τα «γιατί» είναι ατελείωτα.
Τι πιο μεγάλες κραυγές για την πατρίδα και τη σωτηρία της πατρίδας δεν θα τις βγάλουν αυτοί που την αγαπούν και την πονάνε πραγματικά. Θα τις βγάλουν αυτοί που την ξεπούλησαν και την ξέσκισαν. Αυτοί και οι στρατοί από τους τραμπούκους τους.
Θα θυμίσω για μια ακόμα φορά τη φράση του Samuel Johnson «Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων».
Οι παλιάνθρωποι που διέλυσαν και εξευτέλισαν την Ελλάδα «μεταμφιέζονται» τώρα σε πατριώτες, για να σωθούν. ''
Πηγή : http://pitsirikos.net/2011/06/τι-είν-η-πατρίδα-μας/
Μια πατριωτική κορώνα εύκολα μπορεί να συγκινήσει τους ανυποψίαστους.Δεν χρειάζεται να έχεις διαβάσει κάτι σχετικό,δεν χρειάζεται να σκεφτείς για να την εμπεδώσεις,δεν χρειάζεται ούτε ανάλυση,ούτε κριτική σκέψη για να την 'φας'.
Μάλλον αχρείαστα είναι όλα αυτά,για να μην πω βλαβερά για την 'χώνεψη'.
Αν και μερικοί θα πουν πως συνήθως ο πατριωτισμός δεν σερβίρεται μόνος του,δεν είναι το 'γεύμα'.
Είναι πιο πολύ το αλάτι που θα κάνει λιγότερο άνοστο το ωμό κρέας του συμφέροντος,του κέρδους,της ιδιοτέλειας,των προσωπικών φιλοδοξιών.
Η πατρίδα των καιροσκόπων βιομηχάνων και η πατρίδα των αγωνιούντων πολιτικών και καθεστωτικών δημοσιογράφων είναι διαφορετικής υφής αλλά ομοίως περιγέλαστη με την πατρίδα του βλακός ειδωλολάτρη που αγαπάει περισσότερο τα 'είδωλα' (σημαία,σταυρός) παρά τα άτομα (ομοεθνείς),η΄ την πατρίδα του κομπλεξικού που απλά βρήκε την πιο πρόσφορη 'ιδεολογία' για να εκφράσει μέσω αυτής τα πιο ταπεινά ένστικτα.
Μια πατρίδα πολύ διαφορετική από την αλάνα στην οποία παίζαμε,την παραλία από την οποία έχουμε τις καλύτερες αναμνήσεις,την πατρίδα όπου ονειρευτήκαμε και απογοητευτήκαμε,την πατρίδα της γειτονιάς,την πατρίδα όπως την εννοούν όλοι εκείνοι που διαισθανόμενοι το πόσο έχει εκφυλιστεί από την πρωταρχική της 'έννοια' αποφεύγουν να κραυγάσουν το πόσο πατριώτες είναι,το θεωρούν ανούσιο να 'γαβγίσουν' το πόσο Έλληνες αισθάνονται.
Το κρατάνε μέσα τους σαν έναν κρυφό ανομολόγητο έρωτα που μονάχα ανιχνεύεται,ψηλαφίζεται,αλλά ποτέ δεν εξωτερικεύεται σε ανούσιες κραυγές και γραφικές εκδηλώσεις.
Είναι για αυτούς μια υπόθεση εσωτερική,προσωπική,βιωματική.
Όπως ακριβώς προσωπικά και εσωτερικά είναι όλα τα πράγματα που αγαπήσαμε ειλικρινά και με ανιδιοτέλεια.
Αν η λέξη 'πατριωτισμός' έπαιρνε μορφή θα εμφανιζόταν σαν άνθρωπος ταλαίπωρος,απηυδισμένος,αηδιασμένος από όλους αυτούς που κάθε τόσο σπεύδουν να δηλώσουν δεξιά και αριστερά το πόσο φίλοι του είναι.
Ο πατριωτισμός είναι η αγαπημένη φόρμα εργασίας όσων δουλεύουν υπογείως,η μάσκα που συνήθως προτιμούν οι απατεώνες,οι καιροσκόποι,οι αδίστακτοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου