Α mess στη καλή χαρά (και ο Άγιος Βασίλης με στολή αναισθησιολόγου)

Η απεργία στην Ελληνική Χαλυβουργία (και όχι στη Χαλυβουργική,όπως ακούγεται στο βίντεο) μετράει ήδη σχεδόν 1,5 μήνα από την έναρξή της.Αλλά φαίνεται ότι όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ έχουν 'κουφαθεί',αποφεύγοντας επιμελώς να ασχοληθούν με το θέμα.

Από τη στιγμή λοιπόν που ακόμα και οι ειδησεογραφικές εκπομπές έχουν αλλοιώσει κάθε έννοια είδησης ή πληροφορίας,λειτουργώντας κυρίως σαν ηχώ των συμφερόντων του καναλάρχη-επιχειρηματία που τα πάντα επιβλέπει και άμα λάχει τιμωρεί κάθε ακέραια δημοσιογραφική φωνή,θα ήταν τουλάχιστον 'σουρεάλ' να αναλάμβανε κάτι τέτοιο μια εκπομπή που ειλικρινέστατα δηλώνει ότι μόνο 'μες στη καλή χαρά' πράγματα την απασχολούν,και ενδιαφέρεται να περάσει μια παρόμοια οπτική στους τηλεθεατές.

Αλλά δεν μπορείς από την άλλη να παραβλέψεις αυτή την αμηχανία μερικών στιγμών που προκάλεσε η προβοκατόρικη ερώτηση του Μάριου Αθανασίου,τα έκπληκτα πρόσωπα,τη προσπάθεια επαναφοράς στη τάξη,όσο και τη σπουδή και βιασύνη να αλλαχτεί όπως-όπως το θέμα.

Όσο και να έχεις εμπεδώσει τον λόγο ύπαρξης αυτών των εκπομπών,δεν μπορείς παρά να γελάσεις δυνατά σε κάτι τέτοια στιγμιότυπα,άσχετα αν μετά το γέλιο πιάνεις τον εαυτό σου εκνευρισμένο.

Αλλά μήπως μόνο το lifestyle λειτουργεί κατ'αυτό το τρόπο;

Eίναι άραγε τόσο διαφορετικής νοοτροπίας ή σκοπιμότητας π.χ. η πρόθεση Καμίνη να διώξει,ουσιαστικά,τους άστεγους από την πλατεία Κλαυθμώνος,γιατί 'εμπόδιζαν τον εορταστικό στολισμό της πόλης';

'Μες στη καλή χαρά' ενεργεί και ο δήμαρχος Αθηναίων,απλά τα κίνητρά του είναι ακόμα ταπεινότερα από αυτά της Έλενας Παπαβασιλείου,της Ναταλίας Γερμανού ή του 'χορηγού θετικής ενέργειας' Θέμη Γεωργαντά (με ότι και αν σημαίνει ή συνεπάγεται η 'θετική ενέργεια' σε μια εποχή που οι άστεγοι μόνο στην Αθήνα έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τις 20000,για να αναφερθώ μόνο σε μια πτυχή των όσων διαδραματίζονται έξω από τη πόρτα μας).

Γενικά η υποκρισία/αναλγησία βγαίνει σαν άθροισμα των υπολοίπων 11 μηνών το μήνα Δεκέμβριο.

Ο καλός Άγιος Βασίλης μας φέρνει δώρα και 'εξαφανίζει' επ'ευκαιρία και τους άστεγους να μη μας χαλάνε την ατμόσφαιρα.Είναι Άγιος Βασίλης ειδικευμένος στην αναισθησία,τόσο που μάλλον σύντομα θα απαλλαγεί από τη κόκκινη στολή και θα προτιμήσει την πράσινη τη χειρουργική,του αναισθησιολόγου.

H ίδια σκούπα που επιχειρεί απελπισμένα να σκουπίσει μακριά την πραγματικότητα,το ίδιο μαγικό ραβδί που σώνει και καλά θέλει να μας μετατρέψει σε στρουθοκάμηλους,χρησιμοποιούνται από κοινού και από τους μεν (πολιτική) και από τους δε (lifestyle).
Η συντονισμένη προσπάθεια δεν έχει αποβεί άκαρπη καθώς δημιουργήθηκε μια κυρίαρχη ιδεολογία-πολύτιμο εργαλείο στα χέρια όσων κινούν τα νήματα.

Εξάλλου και η πολιτική επί τόσες δεκαετίες στηρίχτηκε πάνω στη 'φιλοσοφία' του lifestyle,αφού όλα πρέπει να 'φαίνονται' καλά,χωρίς απαραιτήτως να είναι,και όφειλε να πασπαλίζεται με 'μάσκες λαμπρότητας' για να μη φαίνεται η σαπίλα.Τα χαμόγελα θα πρέπει να είναι πειστικά και πλατιά,όσο πιο πλατιά γίνεται για να καλύψουν την σκοπιμότητα.Και τα 'λερωμένα χέρια' αλληλοβρωμίζονται ακόμα περισσότερο με άπειρες χαιρετούρες γελοιώδους επισημότητας.

Αν και τελευταία κάτι τέτοιες 'βιτρίνες' έχουν πια ξεπεραστεί,και ο κυνισμός στην πολιτική δεν διστάζει να εμφανίζεται γυμνός,είτε μέσω δηλώσεων,είτε μέσω κινήσεων.

Άλλωστε,ποιόν έχει να φοβηθεί;

Σε αυτό τον κυνισμό πρέπει να συμμορφωθούμε όλοι,έτσι μας υποδυκνείουν άλλοτε εμμέσως πλην σαφώς,άλλοτε ρητά και ξεκάθαρα.Με μια άλλη ανάγνωση,να γίνουμε γλάστρες στο 'show' της ίδιας μας της ζωής και των όσων συμβαίνουν γύρω μας.

To 'κυνήγι της ευτυχίας',οι απαραίτητες αντιθέσεις και ο ρυθμός της ζωής

Η ευτυχία δεν προγραμματίζεται.
Aσφυκτιεί μέσα στα καλούπια που σπεύδεις να την βάλεις όταν την φαντάζεσαι.
Αρνείται να λάβει τις διαστάσεις - μεγάλες ή μικρές - που θέλεις εσύ να της δώσεις.

Μπορείς ελεύθερα να χάσεις όσο χρόνο θέλεις προκειμένου να της δώσεις εκ των προτέρων κάποια ιδιαίτερη μορφή ή μια συγκεκριμένη διάρκεια : Δεν θα υπακούσει.

Όχι επειδή συντρέχει κάποιο είδος μεταφυσικού κρυφτού μεταξύ της ευτυχίας και εσένα.

Αλλά επειδή η ευτυχία είναι κομμάτι από το σώμα της συνειδητοποίησης.
Κομμάτι από εσένα τον ίδιο.
Όσο 'εκβιάζεις' την παρουσία της,τόσο αυτή θα γίνεται άϋλη,άπιαστη.
Όσο τρέχεις μακριά από την πηγή της (τον εαυτό σου)
νομίζοντας ότι κάπου εκεί έξω θα κρύβεται,
τόσο θα χάνεσαι και ίσως να μη την βρεις ποτέ.

'Εχει μια τάση να προσδιορίζεται κυρίως μέσω της απουσίας της.
Γι'αυτό την αντιλαμβάνεσαι πλήρως όταν πια έχει φύγει.
Η 'φωνή' της είναι συνήθως διακριτική αλλά η 'σιωπή' της πάντα εκκωφαντική.

Kαι το 'κυνήγι της ευτυχίας',ένα σπορ στο οποίο πολλοί επιδίδονται

υπακούοντας πιστά στο πρόσταγμα
μιας εποχής που τελειώνει(;) ''ευδαιμονία με κάθε κόστος,ας είναι και επίπλαστη'',

τελικά μόνο θλίψη προκαλεί,όσο και αν ακούγεται παράδοξο.

Είναι ειρωνικό αλλά καθόλου τυχαίο πως την ίδια εποχή που εμφανίστηκαν οι λεγόμενες 'συνταγές ευτυχίας',άρχισαν να πληθαίνουν και οι πελάτες των ψυχολόγων.

Έχουμε μάθει να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα μέσα από την διαδική αντίθεση.
Καλό-κακό,φως-σκοτάδι,σωστό-λάθος,γαλήνη-ταραχή..

Αν γεννιόμασταν σε έναν πλανήτη,
όπου θα υπήρχε ηλιοφάνεια 365 ημέρες τον χρόνο,24 ώρες την ημέρα,χωρίς καθόλου σκοτάδι,
τότε θα απουσίαζε από το λεξιλόγιό μας όχι μόνο η λέξη 'νύχτα',αλλά και η λέξη 'μέρα',
καθώς δεν θα είχαμε το απαραίτητο μέτρο σύγκρισης ώστε να την ονομάτίσουμε,
και να την αντιληφθούμε ως ξεχωριστή κατάσταση,ως ξεχωριστό φαινόμενο.
Ως δηλαδή το αντίθετο της νύχτας.
Και φυσικά θα χάναμε την ομορφιά ενός ήλιου που δύει ή ανατέλλει.
H φύση αυτής της ομορφιάς δεν είναι μόνο αισθητική.
Δεν είναι μόνο τα χρώματα της ανατολής που μας γοητεύουν.
Είναι κυρίως η αίσθηση της αλλαγής,της μετάβασης.
Μια αίσθηση τόσο απαραίτητη για την ζωή μας.

Ακόμα και η μουσική μας στηρίζεται στις αντιθέσεις
και στις εναλλαγές ρυθμών αλλά και συναισθημάτων.
Πολλά κλασσικά έργα είναι γεμάτα από 'αγωνιώδεις' ρυθμούς,
μόνο και μόνο για να καταλήξουν σε ένα φινάλε 'λυτρωτικό',ανακουφιστικό.

Αυτή η εναλλαγή λοιπόν ευτυχίας-δυστυχίας είναι ο ρυθμός της ζωής μας.
Αν υπήρχε μόνο ένα από τα δύο στοιχεία,
τότε η ζωή μας δεν θα είχε καμία μουσικότητα,
αλλά θα ήταν απλά ένας μονότονος 'λευκός' θόρυβος.

Δεν νομίζω ότι κάποιος μπορεί να αντέξει 6 λεπτά μονοτονίας,πόσο μάλλον μια μονοτονία ισόβια.

Χρήστος Ρεκλείτης-Τα τραγούδια της φωτιάς

(κείμενο από tovytio.wordpress.com)

..Θυμάμαι στο δεύτερο έτος που έπεσαν στα χέρια μου «οι ανθρωποφύλακες» του Κοροβέση. Το διάβαζε ο ένας μετά τον άλλο κι ύστερα όταν κάποιος ρώταγε πώς σου φάνηκε, απλά γνέφαμε ο ένας στον άλλο. Θυμάμαι που κάπου εκεί στην ίδια ηλικία είδα σε μια ταινία του Κούνδουρου, τον Χρήστο Ρεκλείτη. Δεν ξέρω τον άνθρωπο, δεν ξέρω πού βρίσκεται τώρα, πώς έζησε, τι έκανε, αν έκανε τη μία ή την άλλη επιλογή. Δεν έχω ιδέα.Θυμαμαι μόνο το πρόσωπο και το όνομα του Χρήστου Ρεκλείτη.Εμφανιζόταν μπροστά στην κάμερα και περιέγραφε με ένα σχεδόν κενό ύφος,τι του έκαναν οι βασανιστές επί χούντας.

Τώρα που ο γενικός γραμματέας του κόμματος,που ίδρυσε ο επικεφαλής της χούντας,είναι υπουργός,δεν έχω διάθεση να σκεφτώ πολλά πράγματα.

Σκέφτομαι μόνο τον Κοροβέση και τον Ρεκλείτη.

Εκλεκτές συγγένειες,ελιτίστικοι συνειρμοί

(κείμενο από derveniotis.wordpress.com)

'' Υπάρχει μια σκηνή στα “Απομεινάρια Μιας Μέρας” όπου κατα τη διάρκεια της απόλαυσης ενός καλού πούρου, δύο απ’ τους παρόντες αριστοκράτες διαφωνούν για το αν ο “απλός λαός” έχει άποψη και θέση για τα πολιτικά πράγματα.Επιστρατεύεται ο υπηρέτης, τον οποίο ο Σερ Σπένσερ βομβαρδίζει με μια σειρά ερωτήσεις για τη διεθνή οικονομικοπολιτική κατάσταση. Σε κάθε ερωτηση, ο υπηρέτης απαντάει στερεότυπα “δε μπορώ να σας απαντήσω σ’ αυτό, Κύριε”, για να καταλήξει θριαμβευτικά ο Λόρδος με την ατάκα “ορίστε κύριοι. Δε μπορεί να μας απαντήσει σε  κανένα απ’ αυτά τα ζητήματα, κι όμως, ακόμα έχουμε την ψευδαίσθηση ότι οι τύχες του έθνους μας πρέπει να βασίζονται στις αποφάσεις αυτού του ανθρώπου… και μερικών εκατομμυρίων σαν αυτόν”

Δεν ξέρω αν είχε υπ’ όψιν του αυτή τη σκηνή ο καλός συνάδελφος Ανδρέας Πετρουλάκης όταν συνέγραφε το άρθρο του “Η τούμπα” στο protagon.gr, αλλά η επιχειρηματολογία του για το αν δικαιούται να έχει άποψη για τις 800 σελίδες του κειμένου “της λύσης”  ο “Παναγιώτης ο Εβγατζής” δε στερείται σε τίποτα της επιχειρηματολογίας, του ελιτισμού και της αριστοκρατικής περιφρόνησης του Σερ της εν λογω ταινίας. ''

Tι μου θυμίζει,τι μου θυμίζει..

(κείμενο από parallhlografos.wordpress.com)

'' Η Τριμερής Επιτροπή δημιουργήθηκε για να “διαμορφώσει τη δημόσια πολιτική” σε μια εποχή που η δημοκρατία έθετε εξοργιστικά εμπόδια στις πολυεθνικές. Το 1975, η Τριμερής Επιτροπή δημοσίευσε μια έκθεση με τίτλο “Η Κρίση της Δημοκρατίας”. Ανάμεσα στους συγγραφείς της ήταν ο γνωστός αντιδραστικός Samuel Huntington. Η έκθεση διαπίστωνε ότι “κάποια από τα προβλήματα διακυβέρνησης σήμερα οφείλονται στην υπερβολική δημοκρατία”. Η έκθεση είπε επίσης ότι “χρειάζεται πράγματι ένας βαθμός περιορισμού της δημοκρατίας” και ακόμα ότι “η αποτελεσματική λειτουργία ενός δημοκρατικού πολιτικού συστήματος απαιτεί ένα βαθμό απάθειας και μη ανάμειξης ενός μέρους ατόμων και ομάδων”. ''

'' Πρόκειται για οργανισμό που έφτιαξαν στη δεκαετία του ’70 εκπρόσωποι πολυεθνικών εταιρειών από τα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα της τότε εποχής (ΗΠΑ, Δ. Ευρώπη, Ιαπωνία) και είχε ως ρητό στόχο τον περιορισμό των δημοκρατικών κατακτήσεων των λαών και την αύξηση της εξουσίας των εταιρειών αυτών. ''
Εξέχων μέλος της 'Τριμερούς Επιτροπής' είναι μεταξύ άλλων και ο Λουκάς Παπαδήμος..

Ο 'όχλος λαός' και η χαμένη μεσότητα

Πότε λοιπόν το ανθρώπινο πλήθος είναι «λαός» και πότε «όχλος»; Και από τι εξαρτάται το πρόσημο που θα του αποδώσουμε; Δεν είναι βέβαια λεξικογραφικό το πρόβλημα, ένα υποκεφάλαιο της πολιτικής γραμματικής είναι. Και αν κρίνει κανείς από την κομματική μας παράδοση, ο λαός, δηλαδή το επαινετέο πλήθος, είναι το κοινωνικό πλάσμα που, συμμορφωμένο στις φαντασιώσεις μας, δρα όπως ακριβώς θα θέλαμε εμείς: συντεταγμένα, ήπια, απολύτως ορθολογικά, χωρίς εσωτερικές διαφοροποιήσεις, «ενωμένος» έτσι όπως μόνο στις εξιδανικευτικές αφηγήσεις υπάρχει.

Οταν αυτά λείπουν, όταν το πλήθος δρα πολύμορφα και εκφράζεται πολυφωνικά, όντας εκ γενετής ανάκατο και μεικτό, με τους αριστερούς, τους δεξιούς, τους τεταραγμένους Πασοκτζήδες, τους πολιτικά έμπειρους και τους νεοπροσήλυτους, τους αθώους, αλλά και τους ιδιοτελείς και κάπηλους· όταν δεν υπακούει στα σχήματά μας, όταν φέρεται παρορμητικά, με το ένστικτό του (όσο υπάρχει άθικτο ένστικτο στις φενακιστικές κοινωνίες μας) και όχι με τακτ, σαν να μετέχει σε χοροεσπερίδα, τότε ο υμνητέος λαός εκπίπτει σε καταδικαστέο όχλο.

Στις παρελάσεις για την 28η Οκτωβρίου ο «όχλος λαός» αναζήτησε τρόπο διαμαρτυρίας σε όλη την Ελλάδα. Και ο τρόπος αυτός δεν ήταν ίδιος παντού. Δεν θα μπορούσε να είναι ίδιος. Φυσικά και υπάρχουν κοινά προβλήματα και αγωνίες. Ο καθένας όμως έρχεται από τη δική του διαδρομή, τη δική του περιοχή του κοινωνικού και ιδεολογικού φάσματος, με την προσωπική του πολιτική αγωγή. Και οι στόχοι της διαμαρτυρίας διαφέρουν και το ύφος της. Και πάντως, ο ένας και μοναδικός «οργανωτής» υπάρχει μόνο στα αστυνομικά σενάρια με τα οποία το ΠΑΣΟΚ υποκαθιστά την ανάγνωση της πολύπλοκης πραγματικότητας. Εκτός και δεχτούμε ότι η 15η συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι οπαδοί του Ηρακλή και η 16η οι του Ολυμπιακού Βόλου.

Οσο η μεσότητα θα μας προκαλεί αλλεργία, θα εκκρεμούμε ανάμεσα στα δύο άκρα που ορίζουν ο απόλυτος έπαινος και η απόλυτη καταδίκη. Και όσο θα υποθέτουμε έναν λαό πλασμένο από ιδανικές μονάδες και όχι από σάρκα ανθρώπινη γεμάτη από το αίμα της Ιστορίας, δηλαδή από ανάγκες, επιθυμίες και διαφορές, η κρίση μας θα γλιστράει πανεύκολα από τον ύμνο στο ανάθεμα.


πηγή : http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_01/11/2011_1296673

Απρόβλεπτες πολιτικές εξελίξεις μετά τη νίκη του Ολυμπιακού επί της Ντόρτμουντ

Αν ο Ολυμπιακός ήταν ο Γιωργάκης… τότε θα είχε διαπραγματευθεί σκληρά και.. πατριωτικά για το ύψος των γκολ που θα δεχόταν και θα καμάρωνε: «Πετύχαμε η Ντόρτμουντ να συμφωνήσει να πετύχει μόνο 9 γκολ. Τρία στο Καραϊσκάκη κι έξι στη Γερμανία. Δεν είναι αυτό επιτυχία;»

Επειδή όμως ο Ολυμπιακός δεν είναι Γιωργάκης, νίκησε με 3-1, πυροδοτώντας θύελλα αντιδράσεων.
Η τρόικα αποχώρησε από την Αθήνα, αφήνοντας να εννοηθεί πως η νίκη του Ολυμπιακού δημιουργεί προβλήματα στην εκταμίευση της 6ης δόσης.
Ο υπουργός Ευάγγελος Βενιζέλος, σε έκτακτη συνέντευξη τύπου δήλωσε πως θα φορολογηθούν τα τρία γκολ του Ολυμπιακού. Σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου, απάντησε ότι το νέο «Ολυμπιακό» φορολογικό νομοσχέδιο θα έχει αναδρομική ισχύ και θα φορολογηθούν και τα έξι γκολ που είχε βάλει στη Λεβερκούζεν. Επιπλέον κάθε φίλαθλος του Ολυμπιακού θα κληθεί να πληρώσει μια έκτακτη εισφορά 300 ευρώ, η οποία θα αυξηθεί σε ενδεχόμενη νέα καλή εμφάνιση της ομάδας.
Ο Αλέξης Παπαχελάς στο κύριο άρθρο της Καθημερινής με τον τίτλο «Δυο πόρτες έχει η ζωή», επισημαίνει: «Δυο δρόμοι ανοίγονται τώρα μπροστά στον Ολυμπιακό: Μια νίκη που θα οδηγήσει σε κρίση τις σχέσεις μας με τους παραδοσιακούς Γερμανούς συμμάχους μας ή μια ήττα με σκορ 4-1 που θα δώσει ώθηση στις σχέσεις φιλίας και θα οδηγήσει σε γερμανικές επενδύσεις στην κατεύθυνση της πράσινης ανάπτυξης.»
Οι 32 διανοούμενοι καλούν τους παίκτες του Ολυμπιακού να «τολμήσουν να χάσουν για την πατρίδα».
Σε νέα παρέμβαση τους, οι Ραγκούσης, Λοβέρδος και Διαμαντοπούλου καλούν την κυβέρνηση να τσακίσει τη συντεχνία του Ολυμπιακού. «Κι εγώ είμαι Ολυμπιακός», δήλωσε ο κ. Λοβέρδος, «αλλά υπάρχουν και όρια: Δεν μπορείς σε αυτή την κρίσιμη φάση να νικάς μια γερμανική ομάδα».
Το περιοδικό Focus τα βάζει με τον Χολέμπας, που τον αποκαλεί «γενίτσαρο». «...Ας αποφασίσει επιτέλους αυτός ο ‘κύριος’ που έμαθε ποδόσφαιρο με τα λεφτά των Γερμανών φορολογουμένων, με ποιούς είναι!» Στο εξώφυλλο του περιοδικού με κύριο τίτλο «Εμείς τον ταΐσαμε, αυτός μας πρόδωσε -Το γκολ της ντροπής» εικονίζεται ο παίκτης του Ολυμπιακού ως Ιούδας που φιλά τη Μέρκελ στο μάγουλο (μπλιάχ!).
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κάλεσε τον Ερνέστο Βαλβέρδε για εξηγήσεις.
Ο Πάσχος Μανδραβέλης σε πύρινο άρθρο του στην Καθημερινή καταγγέλλει:
«...Το χειροκρότημα των φιλάθλων του Ολυμπιακού για τη νίκη επί της Ντόρτμουντ είναι το τελευταίο βήμα αποσύνθεσης του συμβολαίου που διέπει όλες τις κοινωνίες. Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης οι κοινωνίες οργανώνονται με κανόνες. Δεν είναι δυνατόν να ακούγονται στο γήπεδο συνθήματα όπως ‘έτσι γ... αυτοί που σας χρωστάνε’!
Όταν οι φίλαθλοι φτάνουν να επικροτούν μαζικά αυτή την αντίληψη μπορεί κάποιος να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος που έχει η κοινωνία...»
Από τη συχνότητα του ΣΚΑΙ, ο Άρης Πορτοσάλτε ξεκινά Μαραθώνιο για να διορθώσει το πλήγμα που δέχτηκε ο τουρισμός της χώρας από τη νίκη του Ολυμπιακού: «Δεν είναι δυνατόν να τους ρεζιλεύεις στο γήπεδο και μετά να τους ζητάς να επισκεφθούν τη χώρα. Για να μη μιλήσουμε για τα εμπρηστικά συνθήματα που στρέφονται εναντίον ενός λαού που πάντα στάθηκε δίπλα μας!»
Η Άνγκελα Μέρκελ από την πλευρά της έκανε οργισμένες δηλώσεις, καταλήγοντας: «...Απορώ πως οι δήθεν δεινοπαθούντες Έλληνες κατάφεραν να χορέψουν στο ταψί την πρωταθλήτριά μας επί 90 λεπτά. Σας έδωσαν αυτοί οι παίκτες την εικόνα πεινασμένων ανθρώπων; Νομίζω ότι η Κυβέρνηση θα πρέπει να τους σφίξει και άλλο το ζωνάρι...»
Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ συμφώνησαν και με αίτημα τους στην Καγκελάριο (τους) ζήτησαν να φέρει προς ψήφιση νόμο που θα απαγορεύει στις ελληνικές ομάδες να κερδίζουν τις γερμανικές. Η Λούκα Κατσέλη διαφοροποιήθηκε δηλώνοντας πως πρέπει να εξαιρεθούν οι ομάδες Γ' και Δ' Εθνικής...

ΥΓ. Πάντως, σύμφωνα με ανακοίνωση της αστυνομίας που επιβεβαιώθηκε και από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA, ο Ολυμπιακός δεν νίκησε, αλλά έχασε με 3-1....


πηγή : http://www.edromos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=6545:ολυμπιακός-και-γιωργάκης&Itemid=67

Oσφρητική ουτοπία (η πολιτεία με τις μύτες και τις ωραίες μυρωδιές)

Στην οσφρητική ουτοπία τα κυβερνητικά κτήρια είναι βενζινάδικα.
Οι πρωινοί φούρνοι είναι τόποι λατρείας,σεβάσμιοι ιερείς οι φουρνάρηδες.

Πολυάσχολες μαγεμένες μύτες μπαινοβγαίνουν σε βιοτεχνίες μπαχαρικών,
που θεωρούνται δημόσιες υπηρεσίες,
ή τζογάρουν στο Μεγάλο Χρηματιστήριο της Οσμής.

Παντού σοβαρές οσφρητικές συζητήσεις,οσφρητικές αναλύσεις και αναζητήσεις..
για το αν τα καινούρια βιβλία έχουν ανώτερη μυρωδική αξία από τα παλιά,
για το αν στη γυναικεία αγκαλιά κρύβονται τα πιο εκλεκτά μυρωδικά ιδανικά,
για το πως θα γίνει να βγαίνουν νυχτολούλουδα μέρα-μεσημέρι.

Στην οσφρητική ουτοπία ρουθουνίζουν όλη την ημέρα ευτυχισμένοι
και οι κινητές μονάδες ρινικής βοήθειας
είναι πάντα έτοιμες να παράσχουν τις πρώτες βοήθειες σε μπουκωμένες μύτες.

Το πολίτευμα στην οσφρητική ουτοπία είναι αβασίλευτη ρινική δημοκρατία
και τα κόμματα πολλά και διάφορα..
το Κόμμα του Φρεσκοψημένου Ψωμιού,
ο Συνασπισμός του Καφέ και της Λιωμένης Σοκολάτας,
το Κίνημα του Ψημένου Μπέϊκον,
οι Ένωμένες Οσμές Ψησταριάς,
οι Ελεύθερες Μύτες Για Μια Βροχερή Μέρα
και πολλά άλλα..

Yπάρχει και το Ριζοσπαστικό Κόμμα των Σκόρδων,
αλλά έχει περάσει στην παρανομία καθώς θεωρείται επικίνδυνο για το καθεστώς.
Οι φυλακές είναι γεμάτες από σκόρδα και κρεμμύδια,
καθώς και από μύτες αλληλέγγυες προς αυτά.

''Ζω για να μυρίζω'' ρουθούνισε σοφά κάποτε μια αρχαία μύτη.

''Μυρίζω άρα υπάρχω'' αντέτεινε η Φιλοσοφική Μυρωδική Ακαδημία.

''Υπάρχει ένας υπερ-μυρωδικός κόσμος μετά το τελικό μπούκωμα'' κηρύττει στο ποίμνιό της η Μυρωδική Εκκλησία.

''Μικρές και μεγάλες μύτες,ίσιες ή γαμψές,όλες έχουμε το δικαίωμα να οσφραίνουμε ελεύθερα το φρεσκοκομμένο γρασίδι,το χώμα μετά τη βροχή,την πρώτη ανοιξιάτικη μέρα''

ρουθουνίζουν ποιητικά όσο και επαναστατικά οι συνειδητοποιημένες απλές μύτες.

(Αφιερωμένο στην μύτη μου με το στραβό της διάφραγμα)

Τρομακτικοί και τρομαγμένοι

Εμείς είμαστε οι τρομακτικοί.

Είμαστε το στράτευμα των καταναλωτών με συνέπεια,των τηλεθεατών με άποψη,των ψηφοφόρων με την απατηλή ελπίδα για μια αλλαγή μέσω 'άμεμπτων αντιπροσώπων' η' μέσω ενός 'πεφωτισμένου ηγέτη'.Συνηθισμένοι να ακολουθούμε αλλά κατά βάθος θα θέλαμε να ηγηθούμε.Επειδή πιστεύουμε ότι κάποιος δεν θα μπορούσε να μην είναι ούτε 'ακόλουθος' ούτε ηγέτης.

Θέλουμε να είμαστε μικροί θεοί,αλλά αν δεν μπορούμε βολευόμαστε μια χαρά και στη θέση του εξαρτήματος.Το ενδιάμεσο μας τρομάζει.Είναι υπερβολικά ανθρώπινο για εμάς.

Μάθαμε από μικροί να συντονίζουμε το βήμα μας στο ρυθμό του άμεσου κέρδους.Βήμα γρήγορο και στρατιωτικό.Βήμα που δεν σταματάει σε πεσμένα σώματα που έχουν χάσει τον δικό τους βηματισμό.Συνεχίζει,ποδοπατάει,συνθλίβει αξιοπρέπειες και όνειρα.

Εμείς είμαστε αυτοί που αγαπάμε να έχουμε.Αγαπάμε την ιδιοκτησία.Επειδή αυτά που έχουμε πιστεύουμε ότι μας προσδιορίζουν.Είμαστε τα αντικείμενά μας.Ακόμα και ο Θεός μας είναι μεγαλοϊδιοκτήτης,του ανήκει το σύμπαν,του ανήκουμε εμείς.Η λέξη ιδιοκτησία,η ιδέα ότι έχουμε κάτι για όσο διάστημα μπορούμε,μας ενθουσιάζει.Δίνει στην οντότητα την δικιά μας και των πραγμάτων γύρω μας,μια ψευδαίσθηση αιωνιότητας.Η ιδιοκτησία μας νανουρίζει για να μην συνειδητοποιήσουμε το εφήμερο των πάντων,την κοσμική σκόνη που αργά αλλά αναπόφευκτα σκεπάζει μαζί με εμάς ακριβά αυτοκίνητα και λαμπερά κοσμήματα.

Εμείς είμαστε αυτοί που λατρεύουμε τα είδωλα.Τα είδωλά μας είναι σαν μεγαλοποιημένες εκφάνσεις του εαυτού μας.Τα δικά μας είδωλα είναι άτομα που έχουν καταφέρει να γίνουν πιο ματαιόδοξοι ακόμα και από εμάς,πιο κενοί από εμάς,πιο αδίστακτοι και πιο τρομακτικοί από εμάς.Και αυτό μας γεμίζει δέος και θαυμασμό.

Εμείς είμαστε αυτοί που μιλάμε με ένα δικό μας κώδικα επικοινωνίας.

Τον απαθή τον λέμε 'φιλήσυχο',την αδιαφορία μας την εκφράζουμε ως 'εγώ κοιτάω τη δουλειά μου',την απέχθειά μας για μια διαφορετική κοινωνία την λέμε 'ρεαλισμό' απέναντι σε 'ουτοπίες'.

Επειδή εμείς θέλουμε να παραμείνουμε έτσι.Επειδή συνηθίσαμε στον τρόμο.

Στον τρόμο που δίνουμε στους γύρω μας,αλλά και στον τρόμο που εισπράττουμε από αυτό που φτιάξαμε.

H Αγία Άποψη

Φερόμαστε στην άποψή μας
με τον σεβασμό που φέρονται οι Ινδοί στις αγελάδες,
την εκτιμούμε με την γνήσια,βαθια εκτίμηση των Ινδιάνων προς τα Τοτέμ τους.

Την εκφέρουμε κατανυκτικά.
Με στομφώδη παρουσίαση,μυστικιστικές γκριμάτσες,
τελετουργικό κούνημα του δαχτύλου και τελική αποκάλυψη.

Θα μπορούσαμε να χτίσουμε ναούς αφιερωμένους στις απόψεις μας,
να προσευχόμαστε στην Αγία '' Άποψή μου είναι.. '',
να την ευγνωμονούμε που είναι δικιά μας και όχι κανενός άλλου,
τόσο πολύ που την αγαπάμε.

Ολημερίς να ακούγονται ψαλμωδίες από τα χείλη των πιστών..

'' Χρυσά εικονίσματα και τάματα,
για τις απόψεις μας που είναι του μυαλού μας θαύματα,
που οφείλει να προσκυνήσει όλος ο ντουνιάς,
την άποψη ως τον τάφο μου θα πάρω ο κερατάς ''

Σε αυτόν τον τόπο μόνο,
η λέξη 'αναποφάσιστος' έχει τόσο αρνητική χροιά,σχεδόν υβριστική.
Επιβάλλεται να έχεις γνώμη,την οποία θα νυμφευθείς,θα αποκαταστήσεις,
και θα ζήσετε αντάμα μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος,ο αποψοκόφτης.

Ο μη έχων γνώμη επί παντός επιστητού είναι ασεβής προς την Αγία,
καθώς ανίερα πρεσβεύει ότι δεν γνωρίζει τα πάντα.
Γι'αυτό και στον τόπο μας σπάνια θα ακούσεις την αφοριστική πρόταση..
'' Δεν γνωρίζω πολλά για το θέμα,δεν έχω γνώμη ''

Τέτοιοι μηδενισμοί είναι πολύ επικίνδυνοι και εκ του πονηρού.
Διότι αυτός που παραδέχεται ότι δεν γνωρίζει,ερευνά,
και όποιος ερευνά αμφισβητεί,και όποιος αμφισβητεί με συνέπεια,
φτάνει να αμφισβητεί και τον ίδιο του τον εαυτό,
απελευθερώνεται από τα ιερά δεσμά της μίας και ισόβιας άποψης,
και τότε θα ζήσουμε σε έναν κόσμο χωρίς Αγίες Απόψεις.
Εφιαλτικό σενάριο,αγαπητοί εν Άποψη αδελφοί.

Σε αυτούς τους καιρούς τους πονηρούς,
να διαφυλάξουμε πρέπει την Αγιότητα της Αιώνιας Ανυποχώρητης Άποψης,
να κάνουμε το δόγμα μας Θεία Μετάληψη.
Αλλιώς μας περιμένει ο Δαίμονας της αμφισβήτησης,
και η Κόλαση της αυτογνωσίας.

Άποψή μου.

Το πιο όμορφο κουμπί του τηλεκοντρόλ

Βόθρος με φωτορυθμικό: Το κυρίως όργανο της διανοητικής καταστολής και της κοινωνικής καταστροφής αποδείχθηκε πως είναι η ιδιωτική τηλεόραση. Κάποτε την έλεγαν “ελεύθερη” (δεν ξέρω από τι) τηλεόραση.

Το προ-τελευταίο πράγμα που θα κάνει αυτή η άθλια τηλεόραση είναι να αμφισβητήσει το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, δηλαδή τον κοινοβουλευτισμό ως πολίτευμα, να ερευνήσει τις πτυχές του, να εξηγήσει την λειτουργία του και τα αποτελέσματά αυτής της λειτουργίας. Και το τελευταίο πράγμα που θα κάνει αυτή η άθλια τηλεόραση είναι να πει στον έλληνα τι είναι πραγματικά δημοκρατία.

Τα όρια μεταξύ ενημερωτικών και “ψυχαγωγικών” εκπομπών έχουν χαθεί προ πολλού. Το κύριο προϊόν αυτής της τηλεόρασης είναι ένα είδος άθλιων εκπομπών μέσω των οποίων υπηρετούνται οι βασικοί στόχοι της εξάπλωσης της κυρίαρχης ιδεολογίας: προώθηση του πιο εγωϊστικού ατομισμού (βοηθάει πολύ και η τηλεοπτική διαφήμιση εδώ), λατρεία στον πρώτο, τον μεγαλύτερο, τον τεραστιότερο, τον ομορφότερο, δηλαδή ανάδειξη του ανηλεούς ανταγωνισμού σε αρετή και ύψιστη αρχή, τέχνη, κυρίως μουσική του χειρίστου επιπέδου και χωρίς καμμία σύνδεση με την τεράστια μουσική μας παράδοση, ύμνος στο εκθαμβωτικό τίποτε, νομιμοποίηση της πνευματικής και καλλιτεχνικής ευτέλειας, προβολή της πιο ξέκωλης και “φάτε-μάτια-ψάρια” σεξουαλικότητας, εμπέδωση της ψεύτικης, τυπικής και άνευ ουσίας κοινωνικότητας, διάδοση της ανούσιας κολακείας σε καταστρεπτικό βαθμό την οποία ασκεί σε διάφορα πρόσωπα, από κορίτσια της πασαρέλας μέχρι “πνευματικούς” ανθρώπους, και πάνω απ'όλα θεοποίηση του χρήματος. Κι αυτά είναι μερικά.(1)

Παράθυρο στον κόσμο θα μπορούσε να είναι η τηλεόραση, στον ελληνικό μικρόκοσμο μένει παγιδευμένη. Ακόμα χειρότερα: επιμένει να είναι παράθυρο μόνο στον εαυτό της. Με κοσμικές εγωπαθείς νοικοκυρές και σκηνοθετημένες κατινιές. Νευρωτικά σμιλεμένα κορμιά με σκληρά πρόσωπα που επένδυσαν στην εμφάνισή τους και στον τρόπο να εξουσιάζουν με αυτή. Κιτς γάμοι με γαμπρούς και νύφες σε υστερία, μάνες και πεθερές που εκτίθενται και εκθέτουν μέχρι υπερβολής και κακόγουστες πλάκες με στόχο το κέρδος και την αισθητική γαλαρίας. Σπίτια γυψοσανίδας των τριών ημερών που αντικαθιστούν τρώγλες και χαμένα όνειρα, με ανθρώπους, οι οποίοι έμαθαν να υποδύονται και να κλαίνε λυτρωτικά ακόμη κι όταν τους φτιάχνουν τον κήπο που θα μπορούσαν και οι ίδιοι να ξεχορταριάσουν.(2)


''..και όμως η τηλεόραση είναι άκρως μορφωτική : Όταν κάποιος την ανοίγει στο δωμάτιο που είμαι, αμέσως σηκώνομαι και πηγαίνω σε άλλο δωμάτιο, για να διαβάσω ένα βιβλίο..''



πηγές : http://anarmodios.wordpress.com/2011/05/08/1-311/(1)
http://anergoidimosiografoi.blogspot.com/2011/03/blog-post_6380.html(2)

Παιδιά των θαυμάτων

Σε μέρες παράξενες,ώρες ανύποπτες
βρίσκουν καταφύγιο τα θαύματα.

Στριμώχνονται όλα μαζί σε κάποιο βλέμμα,
στο τυχαίο άγγιγμα,στην αμηχανία.

Μετά βρίσκοντας το καθένα την θέση του
- πότε σε ένα μυαλό,άλλοτε σε μια καρδιά
και αν είσαι τυχερός και στα δύο -
δημιουργούν από το τίποτα
ψυχές,πληγές,σκοπούς.


..και γεννούν ψυχή
σε πράγματα που δεν βάζει ο νους σου..

σε δρόμους στενούς και άβολους,
σε κτήρια αδιάφορα,
σε πλατείες άσημες και ασύμμετρες,
σε βρώμικα παγκάκια.


..και γεννούν πληγή
σε σώματα μέχρι χτες άφθαρτα..

σε βιβλία αδιάβαστα,παραπονεμένα
σε πόρτες κλειστές,σε ντροπαλά παραθυρόφυλλα
στον θάνατο τον ίδιο.


..και γεννούν σκοπό
σε πράξεις μικρές,σε ασήμαντες συνήθειες
και μέτριες προσπάθειες..

σε κακογραμμένα ποιήματα,
σε ανυπόφορα στιχάκια,
στην αποτυχία μου να βρω ομοιοκαταληξία με το όνομά σου.

Γνωρίζοντας εμάς και τον κόσμο μας

Ο κόσμος της μικρής δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος.
Άλλαξε,σχηματοποιήθηκε.
Τοπία του ολόκληρα παραμορφώθηκαν,ενώ άλλα αφαιρέθηκαν τελείως.

Ο κόσμος στο μυαλό της μικρής άλλαξε για πάντα.
Βρέθηκε σε κοινό τόπο με τον κόσμο τον δικό μας,με την πραγματικότητά μας.
Η μικρή μεγάλωσε μέσα σε μια μέρα,μέσα σε μια στιγμή.
Ενηλικιώθηκε απότομα από το χτύπημα ενός αστυνομικού.
Κατάλαβε μέσα σε δεπτερόλεπτα,όσα συνήθως μαθαίνουμε οι υπόλοιποι μέσα σε χρόνια ολόκληρα.

Δεν κλαίει μόνο από το χτύπημα,κλαίει επειδή μας γνώρισε..
και δεν μας θέλει καθόλου.

Θέλει τον μπαμπά της και γαντζώνεται πάνω του.
Θέλει τα πράγματα που ήξερε,θέλει πίσω τον κόσμο όπως τον είχε πλάσει στο μυαλό της.
Γαντζώνεται πάνω στον μπαμπά της και πάνω στην αλήθεια της,που πλέον ξέφτισε.

Δεν κοιτάζει μόνο τον αστυνομικό,κοιτάζει και εμάς μαζί.
Μας κοιτάει στα μάτια και αλίμονο σε όποιον δεν σκύψει το κεφάλι του ντροπιασμένος.

Καθόλου απλή υπόθεση

Γεμάτη ζωή

Ένα σκάφος ελλιμενίζεται σε ένα μικρό χωριό του Μεξικού. 

Ένας Αμερικάνός τουρίστας συγχαίρει έναν Μεξικανό ψαρά για την ποιότητα των ψαριών του. Στην συνέχεια τον ρωτά πόσο χρόνο του πήρε για να τα ψαρέψει.

-«Όχι πολύ», του απαντά ο Μεξικάνος.

-«Μα τότε γιατί δεν προσπαθήσατε να πιάσετε περισσότερα;»

Ο Μεξικάνος του εξήγησε ότι τα μικρά αυτά ψαριά που είχε στην κατοχή του, αρκούσαν για να καλύψουν τις ανάγκες αυτού και της οικογένειάς του.

Ο Αμερικάνός ρώτησε, «Και τι κάνεις τον υπόλοιπο σου χρόνο;”

-«Κοιμάμαι αργά, ψαρεύω που και που, παίζω με τα παιδιά μου, παίρνω και από κανέναν μεσημεριανό ύπνο με τη γυναίκα μου… Τα βράδια, θα πάω στο χωριό για να δω τους φίλους μου, θα πιούμε και από κάτι, θα τραγουδήσουμε… Έχω μια γεμάτη ζωή. »

Το Αλφαβητάρι του Διαβόλου

Δεν θα τον έλεγες εύκολο άνθρωπο τον Αμπρόουζ Μπηρς (Ambrose Bierce,1842-1913).Aυτό είναι σίγουρο.Τουλάχιστον αυτό αναδεικνύεται από τα δημοσιογραφικά του κείμενα.

Κυνικότητα,μισογυνισμός,μοχθηρία,απογοήτευση από τους κάθε λογής πολιτικούς και τους ''-ισμους'' τους,εχθρότητα απέναντι σε θρησκείες και παπάδες,ειρωνία απέναντι σε όλους σχεδόν τους συγγραφείς είναι μερικά από τα στοιχεία των γραπτών του.

Σίγουρα μια εικόνα πολύ διαφορετική από αυτήν που δίνουν οι βιογράφοι του.
Δηλαδή έναν άνθρωπο ευαίσθητο,ευγενικό και εξυπηρετικό με τις γυναίκες

Τελικά ο Μπηρς μάλλον ήταν ένα άτομο βαθύτατα πληγωμένο,ένας άνθρωπος που ένοιωθε αδικημένος.Από όλους.
Τις πληγές του όμως τις περνούσε από ένα δικό του φίλτρο από το οποίο οι πληγές αντί να επουλώνονται,μεταλάσσονταν σε παγερή ειρωνία και σαρκαστικό χιούμορ.
Ίσως ήταν ένας τρόπος 'άμυνας'.

Π.χ. η απέχθεια του απέναντι στον γάμο όπως φαίνεται στο βιβλίο του ''Το Αλφαβητάρι του Διαβόλου'' δεν είναι παρά το αποτέλεσμα της σχεδόν πολυτάραχης συζυγικής του σχέσης και του αναπόφευκτου χωρισμού (αν και πολλά χρόνια αργότερα,θα εξομολογιόταν στις κόρες του πως η μητέρα τους ήταν η μεγάλη του αγάπη).

Άλλο παράδειγμα είναι οι συχνές αναφορές του στην φιλία και στο πόσο εύθραστη τελικά αποδυκνείεται όταν έρχονται τα δύσκολα.Ούτε αυτό το έγραψε τυχαία..
Ο Μπηρς μάλωνε συνέχεια με τους φίλους του,έκανε καινούριους,αλλά τσακωνόταν και με αυτούς και κάπως έτσι πορευόταν.

Γενικά,το 'Αλφαβητάρι του Διαβόλου' είναι σαν ένα ψυχογράφημα του Μπηρς μέσα από λήμματα,αλλά και μία κριτική όσων πραγμάτων τον ενοχλούσαν σε μορφή λεξικού.Εκείνος δεν πίστευε ότι έγραφε κάτι το αξιόλογο εκείνη την εποχή,αλλά με το γύρισμα του αιώνα το βιβλίο είχε τεράστια απήχηση.

Μερικά από τα λήμματα στο 'Αλφαβητάρι'..

Κοινωνικός αυτοματισμός

Μια από τις νέες έννοιες που έχουν εισαχθεί τα τελευταία χρόνια στο λεξιλόγιό μας είναι του «κοινωνικού αυτοματισμού». Με την έννοια αυτή περιγράφεται μία από τις μεθόδους που στοχεύουν στην απόσπαση της προσοχής των ανθρώπων από τα πραγματικά προβλήματα που τους απασχολούν. Ο κοινωνικός αυτοματισμός αποτελεί μια σύγχρονη προσαρμογή του «διαίρει και βασίλευε», αφού έχει ως στόχο να διοχετεύσει την ανθρώπινη οργή και αγανάκτηση στο αλληλοφάγωμα.

«Κοινωνικό αυτοματισμό» έχουμε όταν μία ή περισσότερες κοινωνικές ή επαγγελματικές ομάδες στρέφεται/στρέφονται εναντίον μιας άλλης. «Κοινωνικό αυτοματισμό» έχουμε όταν ομάδες «αγανακτισμένων» πολιτών επιτίθενται εναντίον άλλων ομάδων, οι οποίες διεκδικούν τα αιτήματά τους με μη αποδεκτό -από τους έχοντες και κατέχοντες- τρόπο.

Η διαδικασία που ακολουθείται: οι πάσης φύσεως διαμαρτυρόμενοι διαπομπεύονται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) ως «εχθροί της πατρίδας», «υπονομευτές της εθνικής οικονομίας», σαμποτέρ της ομαλής λειτουργίας της αγοράς, τεμπέληδες, απατεώνες, συντεχνίες κ.ά. Επιπρόσθετα, παραποιούνται εξόφθαλμα ορισμένα «ευαίσθητα» -οικονομικά κυρίως- χαρακτηριστικά της διαμαρτυρόμενης ομάδας (καθαρίστρια με ετήσιο μισθό 120,000 ευρώ, λιμενεργάτης με 500,000 Κ.Ο.).

'' 'Ενας εργαζόμενος ανά οικογένεια '' (και όμως το είπε)

Η δήλωση του πρωθυπουργού πως ''βασικός μου στόχος είναι να μην υπάρχει οικογένεια χωρίς τουλάχιστον έναν εργαζόμενο'' προκάλεσε κάθε είδους αρνητικές αντιδράσεις,από γέλιο μέχρι οργή.

Πριν καλά-καλά ολοκληρωθεί η ομιλία,στο twitter το hashtag #enas_ergazomenos γέμισε με κάθε είδους σχόλια.Παραθέτουμε μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα ..

Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται

Η ζωή μας μια φορά μάς δίνεται,
άπαξ, που λένε,
σα μια μοναδική ευκαιρία.
Τουλάχιστον μ'αυτήν την αυτόνομη μορφή της δεν πρόκειται να ξαναυπάρξουμε ποτέ.

Και μείς τι την κάνουμε ρε αντί να την ζήσουμε;

Τι την κάνουμε; Τη σέρνουμε από δω κι από κει δολοφονώντας την...

Οργανωμένη κοινωνια,οργανωμένες ανθρώπινες σχέσεις.

Μα αφού είναι οργανωμένες, πώς είναι σχέσεις ;

Σχέση σημαίνει συνάντηση, σημαίνει έκπληξη ,σημαίνει γέννα συναισθήματος, πώς να οργανώσεις τα συναισθήματα...;

Έντουαρντ Μπερνέζ,ο πατέρας της κοινωνίας της κατανάλωσης

  Ο Ζίγκμουντ Φρόιντ, πατέρας της ψυχολογίας, στο βιβλίο του η ψυχολογία των μαζών και η ανάλυση του εγώ, αναλύει τα βασικά χαρακτηριστικά της ψυχολογίας των κοινωνιών αναφέροντας πως οι μάζες διακατέχονται από τα αρχέγονα ένστικτα του ανθρώπου τα οποία ως επί το πλείστον είναι βίαια, επιθετικά και σεξουαλικά. Αυτές οι δυνάμεις μπορεί να οδηγήσουν τις κοινωνίες στο χάος. Ακόμη ισχυριζόταν ότι οι μάζες είναι χειραγωγίσιμες, είναι εύπλαστες κι ότι μπορείς να αγγίξεις τις επιθυμίες και τους φόβους τους και να τους χρησιμοποιήσεις προς όφελός σου.

Έπειτα από αυτές τις παρατηρήσεις του Φρόιντ αναπτύχθηκαν πολλές θεωρίες και μέθοδοι για την χειραγώγηση της ψυχολογίας των μαζών και των έλεγχο των κοινωνιών.

Κύριος εκφραστής των θεωριών αυτών ήταν ο μαθητής και ανιψιός του Φρόιντ, Έντουαρντ Μπερνέζ, ο οποίος θεωρείται και ο πατέρας των «Δημοσίων Σχέσεων» και ο άνθρωπος που έπλασε την κοινωνία της κατανάλωσης.

Ο Μπερνέζ, δίδαξε πρώτος πώς η σύνδεση των προϊόντων μαζικής παραγωγής με ασυνείδητες επιθυμίες, πείθει τον κόσμο να αγοράζει πράγματα που δεν χρειάζεται. Προέκυψε έτσι μια νέα πολιτική ιδέα για τον έλεγχο της μάζας η οποία υποστήριζε ότι όταν ικανοποιούνται οι ασυνείδητες επιθυμίες του κόσμου, τότε αυτός γίνεται «ευτυχισμένος» και πειθήνιος. Τότε ακριβώς ξεκίνησε η εποχή του καταναλωτισμού η οποία κυριαρχεί έως σήμερα στον δυτικό κυρίως κόσμο, επηρεάζοντας σταθερά τους φόβους και τις επιθυμίες.

Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας

"Δεν μπορώ" του είπα. "Δεν μπορώ!"

                                        "Σίγουρα;" με ρώτησε αυτός.

"Ναι. Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω... Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ!!!"

Ο Χόρχε κάθισε σαν το Βούδα πάνω σ΄ εκείνες τις φριχτές μπλε πολυθρόνες του γραφείου του.
Χαμογέλασε, με κοίταξε στα μάτια και, χαμηλώνοντας τη φωνή όπως έκανε κάθε φορά που ήθελε να τον ακούσουν προσεκτικά, μου είπε:

"Να σου πω μια μια ιστορία..."

Και χωρίς να περιμένει να συμφωνήσω, ο Χόρχε άρχισε να αφηγείται:

Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε πολύ το τσίρκο, και στο τσίρκο μου άρεσαν πιο πολύ τα ζώα.
Μου έκανε τρομερή εντύπωση ο ελέφαντας που, όπως έμαθα αργότερα, είναι το αγαπημένο ζώο όλων των παιδιών.
Στην παράσταση, το θεόρατο ζώο έκανε επίδειξη του τεράστιου βάρους του, του όγκου και της δύναμής του...
Όμως, μετά την παράσταση και λίγο προτού επιστρέψει στη σκηνή, ο ελέφαντας στεκόταν δεμένος συνεχώς σ΄ ένα μικρό ξύλο μπηγμένο στο έδαφος.

Μια αλυσίδα κρατούσε φυλακισμένα τα πόδια του.
Ωστόσο, το ξύλο ήταν αληθινά μικροσκοπικό κι έμπαινε σε ελάχιστο βάθος μέσα στο έδαφος
Μολονότι η αλυσίδα ήταν χοντρή και ισχυρή, μου φαινόταν ολοφάνερο ότι ένα ζώο που μπορούσε να ξεριζώνει δέντρα με τη δύναμη του, θα μπορούσε εύκολα να λυθεί και να φύγει.

Το θεωρούσα αληθινό μυστήριο.
Μα τι τον κρατάει;
Γιατί δεν το σκάει;

Ελευθερ*α του λ*γου

Nομοθετικά μέτρα για τη δυνατότητα ταυτοποίησης των διαχειριστών στα ελληνικά ιστολόγια, καθώς και την άρση του απορρήτου των επικοινωνιών για περισσότερα εγκλήματα απ' όσα επιτρέπει ο νόμος σήμερα, εξήγγειλε την Τρίτη ο υπουργός Δικαιοσύνης.

Μιλώντας στην επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου είπε ότι «το Διαδίκτυο πρέπει να πάψει να φιλοξενεί κουκουλοφόρους», χωρίς όμως να αμφισβητείται η ελευθερία του λόγου και της γνώμης.

Ανέφερε ότι θα περιμένει τώρα τις προτάσεις της νέας νομοθετικής επιτροπής, που θα συγκροτηθεί υπό την προεδρία του αντιπροέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Α. Ράντου.

Υπέρ της θέσης ότι το απόρρητο των επικοινωνιών δεν ισχύει για τις διαδικτυακές αναρτήσεις έχει ταχθεί επανειλημμένα και ο Άρειος Πάγος. Σύμφωνα με τις γνωμοδοτήσεις του, οι Αρχές πρέπει να μπορούν να ζητούν από τους παρόχους τα στοιχεία χρηστών που κατηγορούνται για αξιόποινες πράξεις χωρίς να ζητούν άδεια από την Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών.

Γυρίστε τον γαλαξία με ωτοστόπ

To 'Γυρίστε τον γαλαξία με ωτοστόπ' ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία του συγγραφέα Douglas Adams.Μια "τριλογία πέντε βιβλίων" όπως έλεγε ο ίδιος.Ο συνδυασμός επιστημονικής φαντασίας και τρελού χιούμορ χάρισε σε αυτά τα βιβλία πολλούς φανατικούς οπαδούς σε όλο τον κόσμο.Μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο,χωρίς όμως φυσικά να μπορέσει να αποδόσει το παλαβό πνεύμα του Άνταμς σε καμία περίπτωση.

Στο πρώτο βιβλίο της σειράς οι πρωταγωνιστές του (ο Ζάφοντ,η όμορφη Τρίλιαν,ο Φορντ Έσκορτ,το καταθλιπτικό ρομπότ Μάρβιν και ο μοναδικός γήινος της παρέας Άρθουρ Νεντ) αρχίζουν ένα ταξίδι με προορισμό τον μυθικό πλανήτη Μαγραθέα .Για βοηθό τους έχουν τον οδηγό για «οτοστοπατζήδες» που τους παρέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες.

Το είχα διαβάσει μέσα σε λίγες μέρες και ευχόμουν πραγματικά να μην τελειώσει ποτέ.
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους όσους δηλώνουν 'φαν' του τρελού χιούμορ (κατηγορίας Μόντυ Πάιθον) και της σάτιρας χωρίς έλεος.Είναι μια καλή επιλογή για 'βιβλίο παραλίας',οπότε αν το πετύχετε μπροστά σας αφεθείτε άφοβα στον κόσμο του.

Κάποια μικρά αποσπάσματα από το πρώτο βιβλίο αλλά και από την συνέχειά του ('Το εστιατόριο στην άκρη του σύμπαντος') για να πάρετε μια ιδέα..

Το βιοτικό βαλς

Μου είχαν διηγηθεί την ιστοριούλα σ’ ένα χωριό του ανατολικού Πηλίου όταν ήμουν πιτσιρικάς. Παραείνει όμορφη για να είναι πραγματική, όμως αυτός ακριβώς είναι κι ο ορισμός της πραγματικότητας: κάτι που υστερεί σε ομορφιά σε σχέση με τις ιστοριούλες του ανατολικού Πηλίου.

Ένα καλοκαιρινό μεσημέρι, λοιπόν, κάποιος τύπος αποφάσισε να κατεβεί στην παραλία για μια βουτιά. Φυσούσε αέρας, η θάλασσα ήταν ανήσυχη, όμως τα κύματα δε φαίνονταν πια και τόσο απειλητικά, οπότε τελικά ο τύπος βούτηξε. Με δυο απλωτές είχε ήδη φτάσει στα άπατα – όλο το ανατολικό Πήλιο είναι ουσιαστικά ένας γκρεμός που πέφτει απότομα στη θάλασσα κι οι «παραλίες» του είναι σχεδόν ευφημισμός. Ο τύπος κολυμπούσε ανέμελος, χωρίς να ξέρει όμως ότι υπήρχαν κρυφά ρεύματα κάτω από την επιφάνεια του νερού, που τον τραβούσαν μακριά από την παραλία, αργά, σταθερά και ύπουλα... 

Σε κάποια στιγμή, ο τύπος κουράστηκε κι αποφάσισε να βγει έξω. Η απόσταση από την παραλία δε φαινόταν πολύ μεγάλη, λίγες απλωτές υπόθεση όλο κι όλο. Ο τύπος έκανε αυτές τις λίγες απλωτές και διαπίστωσε ότι είχε μείνει σχεδόν στάσιμος, τα κρυφά ρεύματα τον έσπρωχναν προς τα μέσα. Έκανε κι άλλες λίγες κι άλλες κι άλλες κι άλλες, όμως τελικά προόδευε λιγότερο κι από τη μνημονιακή Ελλάδα με τα μέτρα του ΓΑΠ. Ο τύπος άρχισε ν’ ανησυχεί. Τα έδωσε όλα και ξέσπασε σ’ ένα παθιασμένο κολύμπι προς την παραλία με όλες του τις δυνάμεις, μέχρι που εξαντλήθηκε εντελώς. Μάταιος κόπος. Κοίταξε την πενιχρή απόσταση που είχε διανύσει, σαν απογοητευμένος Παπακωνσταντίνου που προσπαθεί να καταλάβει γιατί τα έσοδα δεν αυξάνονται, σε πείσμα της θεωρίας. Κάπου εκεί, ο τύπος πανικοβλήθηκε. 

Δημοκρατία της οργουελιάδας

* Αν η συλλογιστική ΠΑ.ΣΟ.Κ. (για όλα φταίει ο Σύριζα,παντού υπάρχουν Συριζαίοι) συνδυαστεί με την συλλογιστική ΛΑ.Ο.Σ. (παντού υπάρχουν αντιεξουσιαστές) τότε το λογικό συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι οι μισοί Έλληνες είναι Σύριζα και οι άλλοι μισοί είναι αναρχικοί..και κάτι ψιλά από 'καταπιεσμένους'.
Αναλογικά,σε μια 5μελή οικογένεια θα υπάρχουν 2 συριζαίοι,2 αναρχικοί και ένα άμοιρο 5ο μέλος που θα είναι είτε ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ,είτε καρατζαφερικός (και θα νοιώθει καταπιεσμένος από τα υπόλοιπα μέλη).
Μια τυπική ελληνική οικογένεια δηλαδή.


* Τα Μ.Μ.Ε. σπεύδουν να μας πληροφορήσουν γεμάτα αγωνία ...
''οι μαζικές δυναμικές κινητοποιήσεις και το κίνημα των αγανακτισμένων δεν είναι ότι καλύτερο για την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό..είναι ένα πραγματικό πλήγμα για τον τουρισμό.''
Αντίθετα,ο χημικός πόλεμος από την πλευρά της αστυνομίας,τα σπασμένα πλευρά ανθρώπων που κατέβηκαν για πρώτη φορά σε διαδηλώσεις και οι επιθέσεις με χειροβομβίδες κρότου λάμψης σε δημοσιογράφους και εθελοντές γιατρούς δημιουργούν τις καλύτερες των εντυπώσεων στους τουρίστες.
Προκαλεί πραγματικά ρίγη ενθουσιασμού στον μέσο Ευρωπαίο να βλέπει την αστυνομία να επιτίθεται στο πρόχειρο ιατρείο που έχει στηθεί στην πλατεία Συντάγματος (ενέργεια που σπάνια παρατηρείται ακόμα και σε συνθήκες πολέμου).

Το αγαπημένο τους παιχνίδι

'' Είναι λάθος να νομίζουμε ότι περιφρουρείται η ελευθερία μας με το να καταδιώκονται άνθρωποι που δεν μας μοιάζουν.
Τότε θα έρθει μια δεδομένη στιγμή που και εμείς δεν θα μοιάζουμε με κάποιους και θα καταδιωχτούμε..και θα έχουμε το παρελθόν ότι ανεχθήκαμε τις καταδιώξεις των ατόμων που δεν μας μοιάζουν.
Άρα και εμείς σωστά θα καταδιωχτούμε.
Μην ξεχνάμε ότι αυτό είναι και η αρχή και η βάση του εθνικοσοσιαλισμού και του φασισμού.
Δεν κινδυνεύουμε από αυτούς που δεν μας μοιάζουν.
Κινδυνεύουμε από αυτούς που μας περιφρουρούνε...''

Τα παραπάνω λόγια που ανήκουν στον Μάνο Χατζηδάκη μοιάζουν αρκετά ως νόημα με αυτά που είχαν ειπωθεί από κάποιον Γερμανό μερικές δεκαετίες νωρίτερα..

'' Πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Μετά ήρθαν για τους Εβραίους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Μετά ήρθαν για τους καθολικούς, εγώ ήμουν προτεστάντης και γι' αυτό δεν μίλησα.
Μετά ήρθαν για μένα, αλλά τότε δεν είχε μείνει πια κανείς, να μιλήσει για κανέναν. "

3 ποιήματα του Μπρεχτ

Δεν είμαι άδικος, μα ούτε και τολμηρός.
Και να που, σήμερα. μου δείξανε τον κόσμο τους.

Μόνο το ματωμένο δάχτυλό τους είδα μπρός.
Και είπα ευθύς: "Μ' αρέσει ο νόμος τους".
Τον κόσμο αντίκρυσα μεσ' απ' τα ρόπαλά τους.

Στάθηκα κι είδα, ολημερίς, με προσοχή.
Είδα χασάπηδες που ήταν ξεφτέρια στη δουλειά τους.
Και σαν με ρώτησαν "Σε διασκεδάζει;", είπα:"Πολύ!"

Κι απο την ώρα εκείνη, λέω "Ναι" σε όλα.
Κάλλιο δειλός, παρά νεκρός να μείνω.
Για να μη με τυλίξουνε σε καμμιά κόλλα,
ό,τι κανένας δεν εγκρίνει, το εγκρίνω.
Φονιάδες είδα, κι είδα πλήθος θύματα.

Μου λείπει θάρρος, μα όχι και συμπόνια.
Και φώναξα, βλέποντας τόσα μνήματα:
"Καλά τους κάνουν- για του έθνους την ομόνοια!"
Να φτάνουν είδα δολοφόνων στρατιές
κι ήθελα να φωνάξω:"Σταματήστε!"

Μα ξέροντας πως κρυφοκοίταζε ο χαφιές,
μ' άκουσα να φωνάζω:"Ζήτω! Προχωρήστε!"
Δεν μου αρέσει η φτήνεια κι η κακομοιριά.

Γι' αυτό κι έχει στερέψει η έμπνευσή μου.
Αλλά στου βρώμικού σας κόσμου τη βρωμιά
ταιριάζει, βέβαια- το ξέρω- κι η έγκρισή μου.

(Μπαλάντα για την έγκριση του κόσμου)

10 στρατηγικές χειραγώγησης και μερικά παραδείγματα

Οι 'περίφημες' 10 στρατηγικές χειραγώγησης είχαν προκαλέσει μεγάλο θόρυβο όταν πρωτοκυκλοφόρησαν στο ίντερνετ.Στην αρχή είχε λανθασμένα διαδοθεί η φήμη πως προέρχονταν από τον Noam Chomsky,ώσπου στο τέλος αποκαλύφθηκε πως είχαν συνταχθεί από τον Sylvain Symsit,έναν μυστήριο Γάλλο συγγραφέα (?)..

Έτσι τον αρχικό ενθουσιασμό για την διαβόητη λίστα,τον διαδέχτηκε ένας σκεπτικισμός γύρω από την λογική κάποιων στρατηγικών που αναφέρονται.Ορισμένοι χαρακτήρισαν μερικά σημεία υπερβολικά και έως και συνομωσιολογικά.Πάντως ακόμα και έτσι,έστω και αν η πηγή δεν είναι τελικά ένας άνθρωπος με το κύρος του Chomsky αλλά ένας σχεδόν άγνωστος,αμφιλεγόμενος Γάλλος υπάρχουν κάποια πράγματα σε αυτή την λίστα που αξίζουν την προσοχή μας.

Οφείλω να πω ότι την αποκάλυψη για την αληθινή προέλευση της λίστας την έκανε η ιστολόγος Enfant De L’ Haute Mer (http://inconue.wordpress.com/)

Πατριωτισμός ο ταλαίπωρος

Αν έχεις κάποιους στόχους και βλέπεις ότι είναι λίγο δύσκολο να τα καταφέρεις μόνος σου,τότε μια καλή κίνηση θα ήταν να συγκεντρώσεις γύρω σου μια ομάδα ατόμων - η' μια ολόκληρη κοινωνία - που θα παλεύει μαζί σου για την επίτευξη των στόχων σου.
Πως θα πείσεις όμως άλλους ανθρώπους να μοχθούν για τις δικές σου φιλοδοξίες η' τα δικά σου συμφέροντα και μάλιστα χωρίς να τους προσφέρεις τίποτα σαν αντάλλαγμα ?
Χρειάζεσαι κάτι που θα φαντάζει ενωτικό,αγνό,γενικό σε σημείο που να 'σηκώνει' ενίοτε και τον χαρακτηρισμό του 'αφηρημένου'.
Χρειάζεσαι το 'ένδυμα' που θα 'ντύσει' το προσωπικό σου όφελος με μια καθολική έννοια,που θα εξυψώνει στα μάτια των άλλων τους στόχους σου σε κάτι 'ιερό' και επιτακτικό.
Κάτι που θα συνδέει φαινομενικά εσένα μαζί τους αλλά και όλους αυτούς μεταξύ τους.

Ελληνικό πρόγραμμα τηλεόρασης του 2021

Ο εξωτερικός συνεργάτης του μπλογκ που έχει σαν χόμπι τα ταξίδια στον χρόνο σκέφτηκε να ταξιδέψει στην Ελλάδα του μέλλοντος.

Ενώ όμως ήταν έτοιμος να επιστρέψει στο παρόν με ένα σωρό 'καλούδια' και αναμνηστικά από το μέλλον ('αναμνηστικά από το μέλλον',μόνο σε αυτό το μπλογκ θα μπορούσε να ειπωθεί κάτι τέτοιο),οι εξαθλιωμένοι Έλληνες του 2021 τον λήστεψαν και δεν του άφησαν τίποτα..σχεδόν τίποτα.Μπόρεσε να κρατήσει μόνο ένα πρόγραμμα τηλεόρασης.

Αφού υποσχέθηκα στον εαυτό μου να αναλαμβάνω ο ίδιος τέτοιες λεπτές δουλειές άλλη φορά,έριξα μια ματιά στο πρόγραμμα να δω τουλάχιστον τι αηδίες θα δείχνει η τηλεόραση το 2021..

Ο θάνατος του ζεϊμπέκικου

Ζεϊμπέκικο μ’ έμαθε ο μακαρίτης ο κυρ Κώστας. Παλιός ρεμπέτης περιπλανώμενος με τον αραμπά μανάβης στο επάγγελμα, φίλος του Μάρκου Βαμβακάρη, μικρασιάτης πρόσφυγας, άνθρωπος του μόχθου και του πόνου, είχε τον ζεϊμπέκικο στο αίμα του και παρηγοριά του. Όταν του ζήτησα να μου μάθει να τον χορεύω η πρώτη κουβέντα που μου είπε ήταν πως τον ζεϊμπέκικο δεν τον μαθαίνει κανείς αλλά τον βιώνει. Υποχωρώντας μπροστά στην επιμονή μου δέχτηκε τελικά κι έτσι ευτύχησα να μάθω ζεϊμπέκικο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρώτο μάθημα. Έστρωσε τον ταβλά αγκινάρα κ-κιόφυλλα (φύλλα από κουκιά) και ρακί πιάσαμε ριζά μια ελιά από κάτου και μια ολόκληρη μέρα καθόταν και μού ‘λεγε για τον χορό αυτό.

Ο ξεχωριστός Alan Watts

O Alan Watts (1915-1973) ήταν ένας Βρετανός φιλόσοφος,συγγραφέας και ομιλητής.

Ήταν από τους πρώτους που προσπάθησε να ερμηνέυσει διάφορες πτυχές της Ανατολικής Φιλοσοφίας και να τις κάνει γνωστές στον Δυτικό κόσμο.

Απέκτησε κοινό και θαυμαστές,αλλά ακόμα περισσότερους εχθρούς και επικριτές.Αρκετοί φιλόσοφοι της Ανατολής τον κατηγόρησαν για 'λάθος ερμηνείες',αλλά όπως είναι φυσικό και αρκετοί από τον Δυτικό κόσμο καταδίκασαν τις απόψεις του,επειδή αυτές ερχόντουσαν σε πλήρη ρήξη με την κοσμοθεώρηση που έχει επικρατήσει και από τις δυο πλευρές του Ατλαντικού.

Σίγουρα κάποιοι θα βρουν την κοσμοθεώρησή του κυνική η' κατά κάποιο τρόπο μηδενιστική,αλλά οι πιο πολλοί θα συμφωνήσουν ότι είναι αν μη τι άλλο..διαφορετική,έξω από τα συνηθισμένα,ειδικά για τους περισσότερους από εμάς που οι φιλοσοφίες της Ανατολής (Ζεν,Βουδισμός κτλ.) μας είναι εν πολλοίς άγνωστες.

Βλέποντας ότι υπάρχει ένα σημαντικό κενό ως προς την μετάφραση στα ελληνικά των ομιλιών του στο ίντερνετ θέλησα να κάνω μια πολύ-πολύ πρόχειρη μετάφραση σε μία από τις σημαντικότερες από αυτές.

Κριτική των διαφόρων επιχειρημάτων (foibos100)

Η νοητική διαδικασία με την οποία καταστρώνεται ένα επιχείρημα αποτελεί
το διαλογισμό, αν και αυτός περιλαμβάνεται στην καθημερινή ορολογία
μέσα στην έννοια του επιχειρήματος. Κάθε επιχείρημα που αποτελείται από
δυο ή περισσότερες υποθέσεις και το συμπέρασμα λέγεται επίσης
συλλογισμός. Ο συλλογισμός αποτελεί γενικά μια αυστηρή απόδειξη που
βασίζεται στους Κανόνες ή Νόμους της Λογικής. Μακριά από το να
χρησιμοποιήσουν μια τέτοια αυστηρή απόδειξη οι περισσότεροι ομιλητές,
δημαγωγοί, ρήτορες, προπαγανδιστές ή διαφημιστές, προσπαθούν να
πείσουν το ακροατήριό τους με διάφορους παραπειστικούς λόγους και
τεχνάσματα. Αντί τα επιχειρήματά τους να είναι ισχυρά, αντί δηλαδή η
αλήθεια των βασικών τους προτάσεων ή υποθέσεων να εγγυάται σε όλες
τις περιπτώσεις την αλήθεια του συμπεράσματός τους, αυτά είναι
συνήθως αδύναμα ή είναι αδύναμες οι υποθέσεις τους – δεν αποτελούν
δηλαδή μια λογική βάση για την αποδοχή του συμπεράσματός τους. Τα
ελαττωματικά αυτά (εσκεμμένα, είτε από άγνοια και ανεπάρκεια της
λογικής     ικανότητας)    επιχειρήματα     ονομάζονται    εσφαλμένοι
συλλογισμοί.

Μια φύση τόσο ειρωνική

Η φυση,πολυ σαρκαστικη και ειρωνικη οπως παντα,φερθηκε πολυ ρατσιστικα στους ρατσιστες.
Λογοκρινε σχεδον φασιστικα τους φασιστες,κοβωντας τους ουσιαστικα την γλωσσα και κανοντας τους να μιλανε με αναρθρες κραυγες και με τσιριδες.
Ειρωνευτηκε ακομα και τους φανατικους θρησκοληπτους μετατρεποντας τους σε μια 'ζωντανη δυσφημιση' για την ιδια τους την θρησκεια.
Κοροιδευει τους ομοφοβικους διαποτιζοντας το υποσυνειδητο τους με μια 'κρυφη ομοφυλοφυλια'.
Καταραστηκε τους εξουσιομανεις να ειναι σκλαβοι.. του αγιατρευτου εθισμου τους.
Η φυση τελικα ειναι ενας ζωντανος οργανισμος με αρρωστημενη αισθηση του χιουμορ και εχει πολυ ανεπτυγμενο το αισθημα της εξισορροπησης των παντων.
Κοιτα γυρω σου και δες τους.. ζουν την τιμωρια τους καθε μερα πυροβολωντας τον εγκεφαλο τους με τα ιδια τους τα οπλα.Εγω δεν τους λυπαμαι.. αλλα δεν εχω καταλαβει ακομα ποια ειναι η δικια μου τιμωρια που χαιρομαι -ετσι σαδιστικα- να τους βλεπω σε αυτη την κατασταση (χωρις καν οι ιδιοι να εχουν επιγνωση της σηψης τους).
Καπως θα με εχει τιμωρησει η φυση και εμενα που ειμαι τοσο χαιρεκακος,αλλα μαλλον ειμαι πολυ εγωιστης για να το δω.

Τα 8 καλά πράγματα σχετικά με την κρίση

Ας μην τα βλέπουμε όλα μαύρα.Ας μην μιζεριάζουμε.Ακόμα και από τις χειρότερες καταστάσεις μπορεί να προκύψουν μερικά αναπάντεχα 'οφέλη'.



1. Πλεον οταν μιλας στο αφεντικο σου για αυξηση δεν σε αγριοκοιταει.Αντιθετως,τον πιανει νευρικο γελιο.Αυτοματα χαρακτηριζεσαι ως ο απολυτος χιουμοριστας στον χωρο της εργασιας σου.Ασε που απελυσε 2-3 αχωνευτους..

 2. Τα καφενεια εχουν γεμισει απο ανεργους επιστημονες με 2 μεταπτυχιακα.Σε λιγο θα πηγαινεις για καφε και δεν θα μιλας για μπαλα,αλλα για μαυρες τρυπες και για πυρηνικη φυσικη.Το επιπεδο συζητησης στα καφενεια εχει ανεβει δραματικα.Οι καφετεριες εχουν γινει 'κυψελες σκεψης' και 'μη κοινοφελη εκπαιδευτικα ιδρυματα'.

 3. Η γνωση των οικονομικων εχει γινει must.Κανεις δεν μπορει να μας κοντραρει πανευρωπαικως και παγκοσμιως σε τετοια θεματα.Αν δεν ξερεις τι σημαινει 'αναδιαρθρωση' σε κοιταζουν λες και μολις υπεγραψες με σταυρο.

 4. Τωρα με την κριση μπορεις ελευθερα και χωρις ενοχες να πεσεις σε καταθλιψη.Παλια σε επρηζαν ''Τι σου λειπει ρε?..ε?Τι σου λειπει?Την δουλεια σου την εχεις,το αυτοκινητο σου το εχεις μπλα μπλα μπλα..''

 5. Οταν μεγαλωσεις θα μπορεις και εσυ να λες στα εγγονια σου για τα ''δυσκολα χρονια που σε εκαναν ανθρωπο,που σε εκαναν αντρα,σε εκαναν σουπερμαν,ηρωα..'' και ολα τα σχετικα που ακουγες απο παπουδες και γιαγιαδες.Η γενια σου δεν ειναι φλωρικη πια,ειναι γενια με το μαχαιρι στο στομα.

 6. Πλεον οταν εισαι με καποια,θα εισαι σιγουρος οτι δεν ειναι μαζι σου για τα λεφτα σου (ενταξει,αυτο ειναι λιγο loser-ιστικο).

 7. Πολλοι φιλοι σου θα μεταναστευσουν για ενα καλυτερο μελλον.Αυτο σημαινει οτι θα εχεις που να μενεις οταν θα κανεις ταξιδια στο εξωτερικο...λεμε τωρα.

 8. Το μελλον της χωρας ειναι αβεβαιο.Αν δεν πεσεις σε καταθλιψη στο μεταξυ,θα ζησεις μια συναρπαστικη ζωη γεματη περιπετεια.Τιποτα δεν θα ειναι σιγουρο για το αυριο,θα εκτιμας το τωρα,το παρον.Ετοιμασου για μεγαλες συγκινησεις.